Życie na emigracji nauczyło mnie otwartości i szacunku dla odrębności kultur, poglądów i stylów życia. Jednocześnie uświadomiło mi, jak ważne jest pielęgnowanie polskich tradycji. Po powrocie do kraju poczułam, że moim obowiązkiem jest dzielenie się tymi doświadczeniami z koleżankami, kolegami oraz studentami naszej uczelni.
Program Erasmus+ otworzył przede mną drzwi do międzynarodowej współpracy naukowej. Wyjazdy zagraniczne pozwoliły mi uczyć się najlepszych praktyk w zakresie zdrowia publicznego, rozwijać kompetencje naukowe, poszerzać horyzonty, doskonalić języki obce i budować trwałe relacje zawodowe. Dzięki pierwszemu udziałowi w programie, nawiązałam współpracę z European Training Consortium in Public Health and Health Promotion (ETC-PHHP), w ramach którego prowadzę coroczne szkoły letnie – otwarte zarówno dla praktyków, nauczycieli akademickich, doktorantów i studentów z całego świata.
Mobilność akademicka to nie tylko wyjazdy – to także zapraszanie świata do nas. Goszczę studentów odbywających praktyki w ramach programów Erasmus oraz profesorów wizytujących z różnych krajów. Międzynarodowa sieć kontaktów umożliwiła mi udział w konsorcjach naukowych i realizację projektów unijnych. Współpracuję już nie tylko z naukowcami z Europy, ale także z całego świata – w tym z University of Oxford, z którym prowadzę wspólne badania.
Zachęcam wszystkich – studentów i pracowników – do korzystania z możliwości, jakie daje internacjonalizacja. To nie tylko rozwój zawodowy, ale przede wszystkim osobiste wzrastanie, które procentuje przez całe życie.